LIESBETH BEUKEBOOM
Chaffeur Dutchbat-III tot en met de val '1995
Liesbeth Beukeboom (47) woont samen met haar man (ook Dutchbat-veteraan), drie kinderen en een gezelschap plattelandsdieren in een woonboerderij nabij Hilversum. Met haar paardencoaching bedrijf Tree of Life coacht ze zorgbehoevenden. ‘Zodra ze in contact worden gebracht met een persoon, reageren de paarden vanuit hun natuur op de spanning en uitstraling die dit ‘nieuwe kuddelid’ met zich meedraagt’ wordt er op de website verluidt.
De oproep in de Veronica Gids naar aanleiding van de meerjarige campagne van Postbus 51 in 1990, om de emancipatie en zelfstandigheid van vrouwen te vergroten, motiveerde Liesbeth om bij Defensie te gaan. “Ik vond het stoer en hard werken ben ik van jongs af aan gewend door het leven en werken op de boerderij met mijn vader”.
Toen er niks meer te doen was op de kazerne in Amersfoort en deze ging sluiten, gaf Liesbeth zich op 19-jarige leeftijd vrijwillig op voor Dutchbat-3. De verwachting van Beukeboom was net zoals veel andere Dutchbatters om mensen te helpen. Ze had ook gehoopt en verwacht tot een vredesakkoord te komen tijdens haar uitzending.
Witte tamme muizen
De klacht onrustig slapen hoor je veel bij veteranen. Ook Liesbeth heeft daar last van gehad. Ze had een bepaalde droom die meerdere keren per week opnieuw voorbij kwamen. Witte tamme muizen in groten getale die bedreigend overkwamen. Door haar doortastende huisarts, die de link met Bosnië maakte, werkte ze door middel van hypnose-sessies aan het einde van de dromen over de witte tamme muizen. “Daarna was het ook klaar. En heb ik er nooit meer over gedroomd”. Tijdens de behandelingen werd duidelijk dat de witte tamme muizen de vluchtelingen in Srebrenica voorstelden. Ik heb onderkend dat dát het probleem was van mijn pijnlijke keel en onrustige nachten”.
Ondanks de witte tamme muizen viel de rest van PTSS-gerelateerde klachten bij Liesbeth wel mee. Geuren en bepaalde geluiden kunnen haar nog wel eens triggeren. “Ik ging ná mijn uitzending samen met mijn zus op vakantie naar Vietnam. Daar bezochten wij een museum over de Vietnam oorlog, toen ik naar buiten liep drong er een geur binnen, een bepaalde manier van een vuurtje stoken in voormalig Joegoslavië. Ik rook dat. Toen sloeg ik wel weer helemaal aan”.
Een warm onthaal
De contrasten van Liesbeth’s aankomst en vertrek uit voormalig Joegoslavië waren groots. ‘Wij kwamen aan in de sneeuw -15 graden met de hoop op een betere wereld, maar vertrokken uit een puinhoop en 40+ graden”. Liesbeth vertrok als een jong en speels kind, maar kwam terug als een volwassen vrouw.
De terugkomst van Beukeboom was een warm onthaal op de kazerne in Soesterberg. “Als ik dat nog een keer mag overdoen in mijn leven, was dat het wel”. Niemand was te houden, familie en vrienden sprongen de hekken over.
Wereldgeschiedenis
Liesbeth vindt dat er meer aandacht moet worden besteed op scholen aan de oorlog en genocide in voormalig Joegoslavië. Niet alleen als groot onderdeel van onze geschiedenis en de wereldgeschiedenis, maar omdat het “…ook belangrijk is om te zien hoe snel een genocide kan plaatsvinden en hoe je zelf in zo’n situatie terecht kan komen”.
Erkenning & waardering
Defensie heeft Liesbeth, 15 jaar na haar uitzending, geholpen met haar PTSS-klachten. En als het aan Liesbeth ligt is er ook erkenning en waardering geweest voor haar uitzending. “Ik kan eigenlijk wel zeggen dat het er wel is”. De media is milder geworden. “…na de drieluik De machteloze missie van Dutchbat door Coen Verbraak”. Ze kunnen niet anders.
Beukeboom bezoekt nog steeds reünies. “Je moet het (kameraadschap) zelf ervaren, wij waren met z’n allen één grote familie”. Ze vind het goed dat Defensie samen met het Veteraneninstituut terugkeerreizen organiseert naar Bosnië voor Dutchbat-3-veteranen. “Ik zou er zelf niet aan deelnemen, omdat wij zelf al meerdere keren naar Bosnië zijn afgereisd met de kinderen. Ze verwacht dat de terugkeerreizen ook voor de andere Dutchbatters (1 & 2) mogelijk gemaakt gaat worden.
Als Liesbeth wordt gevraagd naar de toekomst, spreekt ze vol passie over “iets opzetten met connectie met Nederland”. Healing-vakanties waar een specialistisch team met psychologen, psychiaters én Liesbeth zelf, mensen met PTSS helpen samen met hun gezin. Het is namelijk belangrijk om… “het gezin ook wat te geven”.
